آرامگاه حضرت باب: مقام اعلی
نمایی از شهر حیفا در قرن نوزدهم از فراز کوه کرمل
حیفا در قرن نوزدهم
در ۱۰ شهریور ۱۲۴۷ه.ش. (۳۱ اوت ۱۸۶۸ میلادی) حضرت بهاءالله و گروهی از پیروانشان که در مسیر تبعید راهی زندان-شهر عکا بودند، توقف کوتاهی در شهر حیفا نمودند. حیفا در سوی دیگر بندرعکا و در آن زمان در پایین کوه کرمل قرار داشت.
ساختمان سنگی اولیه‌ای، بر میانۀ کوه کرمل، که بقایای پیکر حضرت باب در سال ۱۲۸۸ ه.ش. (۱۹۰۹ میلادی) در آن قرار گرفت
آرامگاه حضرت باب بر کوه کرمل
حضرت بهاءالله پس از آزادی از زندان-شهر عکا، سه مرتبه در سال‌های ۱۲۶۲ ه.ش. (۱۸۸۳)، ۱۲۶۹ ه.ش. (۱۸۹۰ میلادی) و ۱۲۷۰ ه.ش. (۱۸۹۱ میلادی) از حیفا بازدید کردند. در آخرین سفر که چندین ماه به طول انجامید، حضرت بهاءالله نقطه‌ای را بر دامنۀ شمالی کوه کرمل برای آرامگاه حضرت باب مشخص نمودند. حضرت عبدالبهاء زمانی که هنوز در عکا ساکن بودند، ترتیبات ساخت آرامگاه را شروع کردند. ایشان در سال ۱۲۸۸ ه.ش. (۱۹۰۹) بقایای پیکر حضرت باب را در آرامگاه دائمی ایشان قرار دادند.
عکس‌هایی از آرامگاه حضرت باب بر کوه کرمل قبل از ساخته شدن بنای فوقانی آن
آغاز شکل‌گیری مرکز جهانی بهائی
آرامگاه حضرت باب تحت نظارت حضرت عبدالبهاء ساخته شد و در ابتدا شامل شش اتاق بود. حضرت شوقی افندی سه اتاق به ضلع جنوبی آن اضافه کردند. در نتیجه، بنا به مربعی متقارن با ۹ اتاق تبدیل گردید که محل دفن حضرت باب در زیر اتاق مرکزی آن قرار دارد.
طرحی از بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب؛ اثر ویلیام سادرلند ماکسول
طراحی بنای فوقانی
حضرت عبدالبهاء چنین در نظر داشتند که در نهایت بنای فوقانی باشکوه‌تری برای آرامگاه حضرت باب ساخته شود. در سال ۱۳۲۱ ه.ش. (۱۹۴۲ میلادی)، حضرت شوقی افندی از معمار برجستۀ کانادایی، ویلیام سادرلند ماکسول درخواست کردند تا طراحی این کار را شروع کند. طرح نهائی در سال ۱۳۲۳ ه.ش. (۱۹۴۴ میلادی) به تصویب رسید.
پیشرفت کار بر بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب
شروع کار ساخت
کار ساخت بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب در سال ۱۳۲۶ ه.ش. (۱۹۴۷ میلادی) آغاز شد و به صورت مرحله‌ای به پیش رفت. مرحلۀ اول که در بهار ۱۳۲۹ ه.ش. (ماه مه ۱۹۵۰) به اتمام رسید شامل ساخت راهروی ستون‌بندی شده‌ای به دور بنای اولیه و ردیف نرده‌های بالای آن بود.
کار ساخت پنجره‌بام (در سمت چپ) و ورقه‌های طلاکاری شده (در سمت راست)
بدنۀ هشت‌ضلعی، پنجره‌بام و گنبد
بعد از اتمام مراحل ساخت راهروی ستون‌بندی شده، ساخت یک بدنۀ هشت‌ضلعی مرکزی پنجره‌دار آغاز شد که در بالای آن ردیف دیگری از نرده با برجک‌های مناره‌مانند در هر گوشه قرار داشت. سپس یک پنجره‌بام استوانه‌ای به ارتفاع ۱۱ متر و با ۱۸ پنجرۀ نیزه‌ای ساخته شد. در پایان، گنبدی پوشیده از ورقه‌های طلاکاری شده به همراه یک فانوس و قطعه‌ای زینتی قسمت بالای بنای فوقانی را پوشاند.
آرامگاه حضرت باب پس از تکمیل بنای فوقانی
ملکۀ کرمل
بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب در شهریور ۱۳۳۲ ه.ش. (سپتامبر ۱۹۵۳ میلادی) به اتمام رسید. یک ماه بعد، حضرت شوقی افندی چنین نوشتند:«جمعیت رو به افزایشی از بازدیدکنندگان، در بسیاری از روزها بیش از هزار نفر، از دور و نزدیک، گروه گروه به دروازه‌های ورودی حرم مقدس این آرامگاه شکوهمند می‌شتابند و سر تعظیم فرود می‌آورند در مقابل ملکۀ کرمل که بر کوه خدا بر تخت نشسته، تاج زرين بر سر نهاده، جامۀ سفيد درخشان برتن نموده و حلقۀ سبز زمردين بر کمر بسته، هر بيينده‌ای را در هوا و کوه و دريا فريفته و مسحور خود می‌نمايد. » (ترجمه)
طبقات آرامگاه حضرت باب به طور رسمی در خرداد ۱۳۸۰ ه.ش. (ماه مه ۲۰۰۱) بازگشایی شدند.
طبقات آرامگاه حضرت باب
امروزه، آرامگاه حضرت باب را هجده طبقۀ باشکوه از پایین تا بالای کوه کرمل، نه طبقه در پایین و نه طبقه در بالا، در بر می‌گیرند. این طبقات در طی مراسمی در خرداد ۱۳۸۰ ه.ش. (ماه مه سال ۲۰۰۱ میلادی) بازگشایی شدند.
نمایی از آرامگاه حضرت باب
بخشی از میراث مشترک نوع انسان
از سال ۱۳۸۰ ه.ش. (۲۰۰۱ میلادی) تا به حال بیش از ده میلیون نفر از این طبقات و باغ‌ها بازدید به عمل آورده‌اند. در سال ۱۳۸۶ ه.ش. (۲۰۰۸ میلادی)، آرامگاه حضرت باب به همراه آرامگاه حضرت بهاءالله در نزدیکی شهرعکا به دلیل «ارزش جهانی چشمگیر» آن‌ها برای میراث مشترک نوع انسان به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.
یکی از درب‌های ورودی آرامگاه حضرت باب (در سمت چپ)، قسمت‌هایی از بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب (در سمت راست)
بخشی از جزئیات بنای فوقانی آرامگاه حضرت باب، طرحی بر اساس کلمۀ «بهاء»
آرامگاه حضرت باب را باغ‌هایی در نهایت زیبایی و ظرافت در بر گرفته است.
تصاویری از آرامگاه حضرت باب و محیط پیرامون آن
در شب، چراغ‌های زینتی آرامگاه حضرت باب و طبقات آن را نورباران می‌کنند.